1979 жылдың желтоқсан айында Кеңес үкіметінің ұйғаруымен Ауғанстан жеріне Кеңес әскерлерін енгізу туралы шешім қабылданды. «Ауған жерінде бейбітшілік орнатамыз» деген КСРО Қорғаныс министрінің берген бұйрығымен 1979 жылғы 25 желтоқсанда Мәскеу уақыты бойынша сағат 15.00-де Ауғанстанға қеңес әскерлерін енгізу басталды. Міне, осылай КСРО Қарулы күштерінің Ауғанстанға басып кіріп, оның ішкі істеріне қол сұғуы салдарынан ауған соғысы басталды. Сұрапыл соғыс 9 жыл 10 айға созылды.
«Әскери борышты өтеу-әрбір азаматтың парызы. Алайда, біздің бөтен елдің аумағына кіріп, осындай әскери қақтығыстарға араласамыз деген ойымызда болған жоқ. Бұйрық берілді, сол елге барып бейбітшілік орнатуға араласыңдар деген бұйрықты алысымен дайындалдық. Әскер үшін бұйрық талқыға салынбайды, орындалу керек. Сол кездерді бәріміз де 18-19 жастағы бозбаламыз. 1986 жылы әскерге аттандым. Ауғанстанның Кабул, Құндыз аймақтарындағы жоғары батальон жаяу әскер құрамында болдым», – деп еске алады «Доссормұнайгаз» МГӨБ Ботахан автоклоннасының машинисі Рамазан Ержанғалиев.
Жаяу әскер үнемі жорықта. Оның үстіне Ауғанстанның табиғаты Қазақстаннан мүлдем басқа. Таулы шатқалдар, қыраттар. Жергілікті дұшмандар жорықтарға әбден машықтанып алған. Сол шатқалдардың баурайына кіріп алып, күтпеген жерден саған оқты қардай жаудырады. Рамазан Ержанғалиев талай рет дұшмандардың қоршауында қалғанын айтады. Соңынан көмек келгенше қоршауда жанталаса шайқасқан кездері әлі есінде.
«Біз ешқашан жаудың ортасында өз сарбазымызды қалдырған емеспіз, жараланғандарды қайтсек те арқалап, сүйрелеп болсын қауіпті жерден алып шығамыз. Сол кездерде біз Кеңес Одағының түкпір-түкпірінен келгендер бір-бірімізге ағайын, бауырдай болып кеттік. Бізді қиындық, өмірге деген құлшыныс біріктірді. 1988 жылы елге оралдым. Бүгінде мектеп оқушыларымен кездесуге барып тұрамын. Сол бір сұрапыл жылдар туралы еске алу маған оңай емес. Алайда, сарбаздардың ерлігі айтылуы керек, жас буын біліп өсулері керек деп есептеймін», – дейді Рамазан Ержанғалиев.